Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Με λυχνάρι

Αλυτο πρόβλημα των γιορταστικών ημερών εξακολουθεί να παραμένει το κομμένο ρεύμα χιλιάδων σπιτιών σε όλη την Ελλάδα. Παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, μένεις άφωνος: Σπίτια χωρίς ρεύμα δύο και τρία χρόνια, εικόνες μικρών παιδιών που μαρτυρούν από το κρύο, δίχρονα και τρίχρονα ντυμένα και κουκουλωμένα σαν να πρόκειται να παίξουν στο χιόνι, να τριγυρνούν στο σαλόνι του σπιτιού τους ανάμεσα σε κατηφείς ηλικιωμένους και απελπισμένους γονείς. Η εικόνα που μου έμεινε περισσότερο και με ακολουθεί όλες αυτές τις μέρες: το παιδί που κάνει τα μαθήματά του και εξακολουθεί να είναι αριστούχος μαθητής υπό το φως των κεριών.
Το 2013, λοιπόν, πολλά παιδιά στη χώρα μας πηγαίνουν καθημερινά σχολείο διαβάζοντας χωρίς ρεύμα, έχοντας ευτυχώς τα βιβλία τους σύμμαχο στη μεγάλη μάχη της ζωής, στηριζόμενα στις βασικές τους δυνάμεις, που είναι ανάγνωση και γραφή. Μακριά από τους ηλεκτρονικούς τρόπους εκπαίδευσης και διασκέδασης, αφήνουν τη φαντασία να τους οδηγήσει σε άλλους τόπους, μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητά τους. Εικόνες που παραπέμπουν σε διηγήσεις Ντοστογέφσκι, Ντίκενς, Ουγκό, Παπαδιαμάντη περιγράφουν την Ελλάδα του σήμερα.
Χτες, στη διάρκεια της συνεδρίασης του περιφερειακού συμβουλίου της περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, εκπρόσωπος των σπουδαστών του Α-ΤΕΙ Θεσσαλονίκης περιέγραψε τη δραματική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η σχολή, αφού τα παιδιά κάτω από αυτές τις καιρικές συνθήκες είναι αναγκασμένα να κάνουν μαθήματα και εργαστήρια με γάντια και κουκούλες, λόγω της παγωνιάς που επικρατεί. Η έλλειψη πετρελαίου γίνεται περισσότερο «τσουχτερή» στους φοιτητές της επαρχίας που διαμένουν στις εστίες τους και αυτές με τη σειρά τους έχουν έλλειψη θέρμανσης και ζεστού νερού. Η περιφέρεια αποποιήθηκε τις ευθύνες της, δηλώνοντας ότι το συγκεκριμένο θέμα δεν εμπίπτει στις αρμοδιότητές της και λύση, δυστυχώς, δε δόθηκε. Οπως έγινε και με τα «σκοτεινά» νοικοκυριά, για τα οποία είναι γνωστό το παιχνίδι που γίνεται αυτές τις μέρες μεταξύ της ΔΕΗ και των δήμων της χώρας. Αναρωτιέμαι τι νόημα έχουν οι γιορτινές διακοσμήσεις των πόλεων, όταν επικρατούν τέτοιες συνθήκες. Αν στερούμασταν τις άσκοπες και ολονύχτιες φωταγωγήσεις, θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν κιλοβατώρες που θα έδιναν λύση σε κάποιους συμπολίτες μας.