Παρασκευή 16 Μαΐου 2014

Ευρωεκλογές



Κάθε εκλογική αναμέτρηση έχει τα ιδιαίτερά της χαρακτηριστικά. Αυτή τη φορά οι ευρωεκλογές συμπίπτουν με την ελληνική προεδρία και ας μη λησμονούμε πως η έννοια της ενωμένης Ευρώπης από εδώ ξεκίνησε. Οραματιστής της ιδέας ήταν ο Καποδίστριας, που κατέστρωσε το σχέδιο της ένωσης των εθνικών κρατών για ένα κοινό μέλλον χωρίς πολέμους και εθνικές αντιπαλότητες. Πέρασαν 200 χρόνια και το όραμα αυτό δεν λειτούργησε με γνώμονα το συμφέρον των πολιτών. Η Ευρώπη χωρίστηκε στα δύο, ο φτωχός Νότος και ο πλούσιος Βορράς. Μεθαύριο που ψηφίζουμε για την Ευρώπη και την τοπική αυτοδιοίκηση ένα είναι σίγουρο: θα βρεθούμε αντιμέτωποι με τις αποφάσεις μας με ποιους θα πάμε και ποιους θα αφήσουμε.
Κάποτε, σε παλιές προεκλογικές περιόδους, είχαμε εντάσεις, αντιπαραθέσεις, πολλές φορές και θύματα. Υπήρχαν τα κομματικά καφενεία και μια νεολαία έτοιμη να χυθεί στη μάχη για τα πιστεύω της. Η έξαψη των ημερών ήταν μεγάλη, καθώς και η κινητικότητα των υποψηφίων. Σήμερα είναι μια ιστορία γερασμένη που δεν συγκινεί τους νέους. Ισως γιατί ακούνε συνεχώς πως το διακύβευμα των εκλογών είναι η σταθερότητα για την επανεκκίνηση της οικονομίας και την εισροή κεφαλαίων προς τη χώρα μας, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. Ομως φως στο τούνελ δεν έχουμε δει ακόμη. Και αν οφείλουμε να ψηφίσουμε με προσοχή, είναι γιατί είναι σημαντικό για το μέλλον των παιδιών μας.
Οι σημερινοί νέοι μπορεί να μαστίζονται από την ανεργία, αλλά και αυτοί που είναι εργαζόμενοι με χαμηλό μισθό κινδυνεύουν να βρεθούν στο μέλλον χωρίς σύνταξη και περίθαλψη στην υγεία. Το σημερινό προβληματικό σύστημα στην Ελλάδα θα πρέπει να το συντηρήσουν οι 3.500.000 εργαζόμενοι, τόσοι είναι όσοι εργάζονται στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι 2,7 εκατ. είναι συνταξιούχοι και 1.500.000 άνεργοι. Οι συνέπειες μιας χαμένης γενιάς δεν είναι απλώς οικονομικές αλλά και κοινωνικές, αφού εδραιώνεται η τάση οι νέοι που παραμένουν άνεργοι να επιλέξουν την αποχή από τις εκλογές και από τη δημοκρατική διαδικασία. Οι περισσότεροι ξέρουν εκ των προτέρων ότι θα είναι μέρος της νέας τάξης που γιγαντώνεται στην Ευρώπη, των νεόπτωχων, χωρίς ελπίδα να αλλάξουν την τύχη τους. Η έμφυτη αισιοδοξία στα νιάτα βρίσκεται αντιμέτωπη με τη σκληρή πραγματικότητα.

ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ
αντιπροέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου Κ. Μακεδονίας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου